قضاوت ممنوع؛

قضاوت ممنوع؛

دعوا کن، ولی با کاغذت. اگر از کسی ناراحتی، یک کاغذ بردار و یک مداد، هرچه خواستی به او بگویی روی کاغذ بنویس. خواستی داد هم بکشی، تنها سایز کلماتت را بزرگ کن، نه صدایت را. آرام که شدی برگرد و کاغذت را نگاه کن. آنوقت خودت قضاوت کن. حالا می توانی تمام خشمِ نوشته هایت را با پاک کُنت پاک کنی، دل هم نشکانده ای، وجدانت را هم نیازرده ای، خرجش همان مداد و پاک کن بود، نه بغض و پشیمانی، آری گاهی می توان از کورۀ خشم پخته تر بیرون آمد. مهربان تر زندگی کنیم.