بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
عابدى در بنى اسرائیل از مردم کناره گیرى کرد و مدّت هفتاد سال مشغول عبادت شد.
خداى علیم ملکى را نزد او فرستاد و فرمود: عبادات تو قبول نمى شوند و خودت را دچار مشقّت منماى و جِد و جَهد مکن !!
عابد در جواب گفت : چون آنچه به من واجب است عبودیّت و بندگى مى باشد. لذا
باید وظیفه خود را همیشه انجام دهم . ولى قبول شدن و قبول نشدن موکول به
معبود من است !
وقتى آن مَلک مراجعت نمود، خداوند متعال فرمود: عابد چه گفت ؟ مَلک گفت : پروردگارا تو عالمترى که او چنان و چنین گفت .
خداى سبحان فرمود: نزد آن عابد برو و بگو: ما طاعات تو را به خاطر این نیّت ثابتى که دارى قبول کردیم.
بله ، وظیفه ما بندگى است نظر یادتون نره
تفسیر آسان : ج 1، ص 21، نقل از غرائب القران ، شرح سوره حمد
